Alpha Bank Cyprus Ltd ν. Steven Peter Wright κ.α., υπ’ αριθμόν 955/2013 (16/9/2016)
Επί του forum non conveniens η τράπεζα είχε δίκαιο, ωστόσο δεν υπάρχει πρόνοια που να επιτρέπει την απόρριψη δικαιοδοσίας κατόπιν τέτοιας διαπίστωσης.
Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Ltd ν. Jensen Am Properties Ltd κ.α., υπ’ αριθμόν 1020/14 (7/6/2016)
Η ενάγουσα εταιρεία ήταν πιστωτικό ίδρυμα και είχε επιπρόσθετη εγκατάσταση στην Αγγλία, στην οποία εναγόμενη υπέγραψε συμφωνία στεγαστικού δανείου.
Hampton Advisory Group SA ν. Bost AD και άλλων, (2012) 1 Α.Α.Δ. 549
Οι δικαστές δεν θέλησαν να αμφισβητήσουν τη θεμελιωμένη δυνατότητα των διαδίκων, την ελευθερία να επιλέγουν forum επίλυσης των διαφορών τους και προς χάρη του σεβασμού τέτοιων ρητρών επιλέχθηκε ένας συλλογισμός που θα εντόπιζε την κύρια παροχή της σύμβασης.
Μαρκαλής Κωστής κ.α. v. Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου κ.α. (2018), υπ’ αριθμόν 5744/2013
Ερμηνεία του περί της επιβολής Περιοριστικών Μέτρων στις Συναλλαγές σε περίπτωση Έκτακτης Ανάγκης Νόμος του 2013 και της σχέσης καταθετών και Τραπεζών.
Δημήτρη Δημηρίου v. Cyprus Popular Bank Public Co Limited κ.α. (2018), Πολιτική Έφεση υπ’ αριθμόν E151/156
Το Ανώτατο Δικαστήριο αφού υποβάθμισε τα παραδοσιακά κριτήρια σε βοηθητικά κριτήρια, αποφάνθηκε ότι οι προτεινόμενες τροποποιήσεις δικογράφων δεν προσθέτουν κάτι στην δικαστική κρίση.
Επισκόπιση κυπριακής νομολογιάς Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου
Στην ακόλουθη ανάλυση η επιμονή μου στους κανονισμούς «Βρυξέλλες Ι» και «Ρώμη Ι», είναι χαρακτηριστική και ανάλογη της σημασίας τους. Επέλεξα πέντε υποθέσεις κυπριακών δικαστηρίων, ταξινομημένες στις (υπο)θεματικές, «Η προ-Ευρωπαϊκής Ενώσεως εποχή, και η μετάβασις εις αυτήν», «Ρήτρες επιλογής δικαστηρίων και εφαρμοστέου δικαίου» και «Στεγαστικά Δάνεια».