Βαθιά μου πίστη ότι η παράμετρος πολιτική δεν αρκεί για την επίτευξη οποιουδήποτε στόχου και ενίοτε λειτουργεί απλώς ως μια εκδήλωση προθυμίας. Χωρίς το κατάλληλο θεωρητικό πλαίσιο αλλά και τις πρακτικές δομές που θα ενσαρκώσουν αυτό, η οποιαδήποτε απόπειρα για χάραξη πολιτικής, θα αποτελεί στην καλύτερη περίπτωση μια ξύλινη φιλονικία σε κάθε λογής κοινοβουλευτικά έδρανα.
Η εστίασή μου στo πλαίσιo αυτής της ενασχόλησής μου με το Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο, ήταν η σύζευξή του με τον απώτερο σκοπό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Καθόλου ασήμαντη η καθαυτή πτυχή του κλάδου του Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου, την ενορχήστρωση, δηλαδή, ενός πολυεπίπεδου δικανικού δίαυλου επικοινωνίας. Ο εξεζητημένος, όμως, αυτός χαρακτήρας παίρνει μια ιδιαίτερα απτή μορφή εντός, και για σκοπούς, της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μελετώντας το ΔΕΕ, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατανόησα, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι δεν είναι «αρκετό» να φέρει εις πέρας το απαραίτητο βάρος της απονομής της Δικαιοσύνης εντός του καινοτόμου ενωσιακού οικοδομήματος. Χαρακτηριστική η περιγραφή ότι «το ΔΕΕ ανέπτυξε τη σχέση του με τα εθνικά δικαστήρια με προσεκτικά, σοφά βήματα, αποφεύγοντας πάντα να αυτοπαρουσιαστεί ως ανώτερο δικαστήριο, τονίζοντας επανειλημμένα ότι είναι ένα ειδικό δικαστήριο με μια συγκεκριμένη αποστολή, σε ίσο επίπεδο με τα εθνικά δικαστήρια και συνεργάτης»1.
Πριν ακόμη σχηματοποιηθεί η εικόνα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, στην εποχή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, είχε διαπιστωθεί ότι κατά την επίτευξη μιας ενιαίας ευρωπαϊκής οικονομίας, με βασικές αρχές την ελευθερία διακίνησης των ατόμων και προϊόντων, δεν μπορεί να παρεμβάλλονται διαδικαστικές και τυπικής φύσεως δικονομικές δυσκολίες. Είναι επάναγκες η επιδίωξη της ομοιογένειας των δικανικών διαύλων, η οποία με τη σειρά της θα αποβλέπει σε μια ελευθερία κυκλοφορίας αποφάσεων και κυρίως στη διακρατική εμπιστοσύνη της απονομή της δικαιοσύνης.
Στην ακόλουθη ανάλυση η επιμονή μου στους κανονισμούς «Βρυξέλλες Ι» και «Ρώμη Ι», είναι χαρακτηριστική και ανάλογη της σημασίας τους. Σίγουρα δεν μπορούν να απουσιάζουν από οποιαδήποτε νομολογιακή επισκόπηση του Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου. Επέλεξα πέντε υποθέσεις κυπριακών δικαστηρίων, ταξινομημένες στις (υπο)θεματικές, «Η προ-Ευρωπαϊκής Ενώσεως εποχή, και η μετάβασις εις αυτήν», «Ρήτρες επιλογής δικαστηρίων και εφαρμοστέου δικαίου» και «Στεγαστικά Δάνεια». Οι καθοριστικές ιδιαιτερότητές τους, είναι ικανές να χαρτογραφήσουν, ή να σκιαγραφήσουν έστω, το πραγματικό εύρος των θεματικών αυτών, οι οποίες, και η καθεμία ξεχωριστά, παρουσιάζουν ένα ιδιαίτερο πρακτικό ενδιαφέρον.
- Εμμανουήλ Περάκης (2009). Τα δικαιοδοτικά όρια του ΔΕΚ υπό Ευρωπαϊκή Διακυβέρνηση. Νομική Βιβλιοθήκη. σελ 152 ↵
