Στα πλαίσια ενδιάμεσης απόφασης για την αγωγή της Alpha Bank Cyprus Ltd, το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου δεν αποδέχτηκε τον ισχυρισμό της τράπεζας ότι οι εναγόμενοι αιτήθηκαν το δάνειο για να αγοράσουν ακίνητο για λόγους επένδυσης. Βάσισε την κρίση τόσο στον ακριβή τίτλο της δανειοληπτικής σύμβασης, ο οποίος ήταν «Foreign Currency Housing Loan Agreement Alpha Flexihome» αλλά και στο γεγονός ότι οι δανειολήπτες ήταν συνταξιούχοι και πρώην υπάλληλοι στις υπηρεσίες υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου
Κρίθηκε επίσης ότι η επίδικη διαφορά υπάγεται στο τμήμα του καταναλωτή του κανονισμού «Βρυξέλλες Ι», αφού η επιθυμία της τράπεζας ήταν η είσπραξη του ποσού του δανείου και η απαίτηση της αγωγής δεν βασίζεται σε δικαιώματα που άμεσα σχετίζονται με ακίνητη περιουσία.
Μάλιστα ο Δικαστής απέρριψε τη θέση της τράπεζας ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου για σκοπούς πρακτικότητας και βολικότητας έχει δικαιοδοσία. Πιο συγκεκριμένα σχολίασε ότι ενδεχομένως επί του forum non conveniens η τράπεζα έχει δίκαιο, ωστόσο δεν υπάρχει καμία πρόνοια στον κανονισμό που να επιτρέπει την απόκτηση ή απόρριψη δικαιοδοσίας στην περίπτωση τέτοιας διαπίστωσης.
Τελικά η διαφορά υπήχθηκε στο 4ο τμήμα, για τους καταναλωτές, του κανονισμού. Επιπλέον η ρήτρα επιλογής δικαστηρίου που αναραφόταν επί της σύμβασης εξετάσθηκε όχι βάσει άρθρου 25, που αφορά γενικότερα την επιθυμία των μερών για επιλογή δικαστηρίου, αλλά βάσει άρθρου 19, που αφορά την ίδια δυνατότητα παρέκκλισης κατά την περίπτωση, όμως, στην οποία ο ένας διάδικος είναι καταναλωτής. Η ρήτρα αυτή θεωρήθηκε άκυρη, αφού δεν πληρούσε καμία από τις 3 προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 19.
