Αμφισβητήθηκε η ύπαρξη ρήτρας δικαιοδοσίας. Η κυπριακή εταιρεία άρχισε να διανέμει προϊόντα επί προμήθειας. Η εμπορική αυτή συνεργασία δεν έμελλε να αντέξει στο χρόνο.
Οι δικαστές δεν θέλησαν να αμφισβητήσουν τη θεμελιωμένη δυνατότητα των διαδίκων, την ελευθερία να επιλέγουν forum επίλυσης των διαφορών τους και προς χάρη του σεβασμού τέτοιων ρητρών επιλέχθηκε ένας συλλογισμός που θα εντόπιζε την κύρια παροχή της σύμβασης.
Μπορούν όλες οι δράσεις τρομοκρατίας και σε κάθε περίπτωση να αποτραπούν; Γιατί οι Πολιτείες να μοιάζουν ανήμπορες και αναρμόδιες να καταστείλουν τη χρηματοδότηση των τρομοκρατών;
Οι αστοχίες και οι αδυναμίες του Διεθνούς Φορολογικού Δικαίου, δηλαδή τα ολοένα και πιο συχνά εμφανιζόμενα επιχειρηματικά περιστατικά τα οποία αδυνατεί το Διεθνές Φορολογικό Δίκαιο να υπάξει και να ρυθμίσει ορθά και ηθικά έχουν κάποια αίτια.
Στην ακόλουθη ανάλυση η επιμονή μου στους κανονισμούς «Βρυξέλλες Ι» και «Ρώμη Ι», είναι χαρακτηριστική και ανάλογη της σημασίας τους. Επέλεξα πέντε υποθέσεις κυπριακών δικαστηρίων, ταξινομημένες στις (υπο)θεματικές, «Η προ-Ευρωπαϊκής Ενώσεως εποχή, και η μετάβασις εις αυτήν», «Ρήτρες επιλογής δικαστηρίων και εφαρμοστέου δικαίου» και «Στεγαστικά Δάνεια».