Τα αδικήματα κατά των ηθών απεικονίζουν την εκάστοτε κοινωνική αντίληψη για τα ήθη, την ισότητα των φύλων, την ανεκτικότητα της απόκλισης από το θεωρούμενο ως φυσιολογικό, την δομή της οικογένειας και το γάμο.
Παρατηρούμε ότι όσο εξελίσσονται οι κοινωνίες, τόσο αλλάζουν κάποιες αντιλήψεις. Ένα παράδειγμα ενδεικτικό είναι ότι παλαιότερα υπήρχε πρόνοια στον Ποινικό Κώδικα, που ποινικοποιούσε τη συνουσία μεταξύ δυο ενήλικων αντρών. Συγκεκριμένα η πρόνοια του Ποινικού Κώδικα θεωρήθηκε ότι παραβίαζε τα ανθρώπινα δικαιώματα καθώς και τη Συνταγματική Αρχή της Ισότητας. Το ΕΔΑΔ κατόπιν αίτησης καταδίκασε την Κύπρο.
Εν έτει 2017 και σε μία μάχη περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατοχυρώθηκε το δικαίωμα περί αποποινικοποίησής του και παρατηρούμε ότι πλέον ο Νόμος προστατεύει την ευαίσθητη αυτή ομάδα προσώπων. Μάλιστα πρόσφατα διεκδίκησαν σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ 2 ενήλικων αντρών συναινούντων – ένας προθάλαμος για τη διεκδίκηση του δικαιώματος του γάμου από ομόφυλα ζευγάρια;
Οι παράγοντες που αποτελούν κινητήρια δύναμη ως προς την εξέλιξη των κοινωνιών είναι αρκετοί για να τους κατονομάσουμε όλους. Ακολουθούν ενδεικτικά παραδείγματα για προβληματισμό.
Οι νέες τάσεις που έρχονται στην Κυπριακή Κοινωνία είτε μέσω Κύπριων, που η συνήθης διαμονή τους είναι εκτός Κύπρου, για παράδειγμα φοιτητές, εργαζόμενοι κτλ. είτε μέσω της παγκοσμιοποίησης – της έμμεσης αποδοχής της ξένης κουλτούρας μέσω των media, ειδικά της τηλεόρασης, του κινηματογράφου και το πιο «σατανικό» θα λέγαμε το διαδίκτυο. Και τα τρία είναι πηγές προβολής αφιλτράριστου υλικού, το οποίο ενδεχομένως επηρεάζει διαφορετικά τον κάθε δέκτη. Στο σημείο αυτό τίθεται και το ερώτημα αναφορικά με το «είδος» της πληροφορίας, το οποίο είναι πολυάριθμο και σχετικό αναλόγως των προτιμήσεων του κάθε δέκτη.
Αναφορικά με το διαδίκτυο, το οποίο είναι μία ιδιάζουσα και συνάμα πολύ ενδιαφέρουσα ενότητα – θέλουμε να μοιραστούμε ένα απόσπασμα από την υπόθεση Α.Κ. ν Δημοκρατίας του 2015 στην οποία είχαμε κατηγορία 2 κοριτσιών για βιασμό από τον πατέρα τους. Ο κατηγορούμενος ανέφερε απελπισμένος στην ομολογία του, ότι «ο λόγος που άρκεψεν τούτο το πράγμα μες τον νου μου και πείραξα τα μωρά ήταν που τον καιρό που έβαλα internet έσσο και έπιαν με όπως την αρρώσκια. Εγώ θέλω βοήθεια ψυχολογική και το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να μην πάθουν άλλο κακό οι κόρες μου». Παρατηρούμε την κραυγή απόγνωσής του καθιστώντας το διαδίκτυο υπεύθυνο για την δημιουργία αυτής της πλευράς του ευατού του, η οποία ξεδιπλώθηκε σταδιακά γυρεύοντας το «περίεργο» (ubnormal).
